Behçet NECATİGİL- (1916-1979)
Cumhuriyet devri şairlerinden İstanbul’ da doğdu. İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu'nu bitirdi. (1940) Kars Lisesi'nde başladığı edebiyat öğretmenliğini İstanbul Eğitim Enstitüsü'nde (1960-Ekim 1972) sona erdirdi. Zincirlikuyu mezarlığında gömülü. İlk şiiri lisede öğrenciyken, Varlık dergisinde çıkmıştı (Ekim 1935).
Şiirde kırk yılını, doğumundan ölümüne, orta halli bir vatandaşın, birey olarak başından geçecek durumları hatırlatmaya; ev-aile -yakın çevre üçgeninde, gerçek ve hayal yaşantılarını iletmeye, duyurmaya harcadı. Arada biçim yenileştirmelerinden ötürü yadırgandığı da oldu, ama genellikle, eleştirmenler, onun için, tutarlı ve özel bir dünyası olan bir şair dediler. Behçet Necatigil, şiirlerinde büyük şehir hayatı içinde ezilmiş ve kaybolmuş insanın kırık, karanlık, dolaşık duygularını anlattı. Şair divan şiirinde olduğu gibi, gittikçe derinleşen bir arka plânı işlemiştir.
Şiirlerinden
Tahta, Kürsü, Çocuklar
Sevgilerde
Evler
Eserleri
Şiir
Kapalı Çarşı (1945)
Çevre (1951)
Evler (1953)
Eski Toprak (1956)
Arada (1958)
Dar Çağ (1960)
Yaz Dönemi (1963)
Divançe (1965)
İki Başına Yürümek (1968)
En/Cam (1970)
Zebra (1973)
Kareler Aklar (1975)
Beyler (1978)
Söyleriz (1980)
Sevgilerde (1976)
Düzyazıları
Bile/Yaz¬dı (1979)
Radyo Oyunları
Yıldızlara Bakmak (iki oyun, 1965)
Gece Aşevi (beş oyun, 1967)
Üç Turunçlar (altı oyun, 1970)
Pencere (dört oyun, 1975)
Ders Notları
Edebiyatımızda İsimler Sözlü¬ğü (1960)
Edebiyatımızda Eserler Sözlüğü (1979)
Aldığı Ödüller
Eski Toprak 1957 -Yeditepe Şiir Armağanı
Yaz Dönemi - Türk Dil Kurumu 1964 Şiir Ödülü
Mektup
Mektuplar (1989)
Çeviri Şiirleri
Yalnızlık Bir Yağmura Benzer (1984)
Bütün Eserleri Cem Yayınevi -Hilmi Yavuz ve Ali Tanyeri
Ailesi tarafından düzenlenen Necatigil Şiir Ödülü 1980 yılından beri verilmektedir.