Abdurrahim Karakoç(1932-2012) Kahramanmaraş'ın Ekinözü ilçesinde doğdu. Dedesi, babası ve kardeşleri şair olan Karakoç, ailesi nedeniyle küçük yaşlarda şiirle tanıştı. Gençlik döneminde, yazdığı ilk şiirler iki kitap basılabilecek kadar çok olan Karakoç, bunları beğenmediği için yaktı. 1958 yılının ardından yazdığı şiirleri, 1964 yılında 'Hasan'a Mektuplar' adı ile yayınladı. 1958 yılında ikamet ettiği beldenin belediyesinde mesul muhasibi olarak memuriyet hayatına başladı. Uzun yıllar Sincan Belediyes'nde çalıştı. 1970-80 arasında Türkçü-milliyetçi bir çizgide şiirler yazdı.1981 yılında memurluktan emekli oldu. 1985 yılında gazeteciliğe başlayan Karakoç, Büyük Birlik Partisi'nin kuruluş çalışmalarına destek vermiştir.Son olaralk Akit gazetesinde çalıştı. Mücadele bilinciyle yazdığı şiirlerinin çokluğu hayat şartlarından kaynaklanmaktadır; 27 Mayıs Darbesi, zinde güçler, ülke problemleri ve haksızlıklar, hiciv şiirlerini besledi.Kendini daima bir muhalif olarak gördü. Hiçbir iktidarın yanında durmadı. HAksızlık olarak gördüğü her şeyi eleştirdi. 30'a yakın mahkemeye verildi ve hepsinden beraat etti. Avukat tutmadı, hep kendini kendi savundu. Kuvvetli gözlem yeteneğinin de yardımıyla devlet halk ilişkisini vatandaşın bakış açısıyla son derece kuvvetli bir biçimde yansıtmıştır. Hece ölçüsüyle ve Türk Halk Edebiyatı nazım biçimleriyle yazdığı şiirlerinde kuvvetli bir hicvin yanında derin bir duyguda gözlemlenir.
2012 yılında ciğerlerindeki enfeksiyon sebebiyle hastaneye kaldırılan şair Karakoç, 7 Haziran 2012'de, Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'nde yoğun bakımda yaşamını yitirdi. Ankara Keçiören'deki Bağlum Semt Kabristanı'na defnedildi.
Eserleri
Şiir Hasan'a Mektuplar (1965)
Eli Kulakta (1969)
Vur Emri (1973)
Kan Yazısı (1978)
Suları Islatamadım (1983)
Beşinci Mevsim (1985)
Dosta Doğru, Akıl Karaya Vurdu (1994)
Yasaklı Rüyalar (2000)
Gökçekimi (2000) Gerdanlık - I (2000)
Gerdanlık - II (2002)
Parmak İzi (2002)
Yağmur Yerden Yağar (2002)
Anadolu'da Bahar (2007)
Deneme Düşünce Yazıları (1990)